Bezsprzecznie listopad jest miesiącem, który najbardziej kojarzy nam się z przemijaniem. I choć zimą ogołocone drzewa przykryte są milczącym śniegiem, a brak kwiatów i deficyt słońca mogłyby być lepszym pretendentem do skojarzeń z nim związanych, to jednak jesień, a szczególnie listopad najczęściej stawia przed nami pytanie o cel, sens i najpełniej ukazuje ulotność naszego życia.

Przechadzając się bocznymi uliczkami centrum Augustowa, trudno nie oprzeć się wrażeniu pewnego opustoszenia. Gros witryn, jak chore, zapadnięte oczodoły, świeci pustką i kartkami z napisem: do wynajęcia.

Dzieciństwo – czas niewinności, naiwności, czas, w którym kształtuje się wrażliwość na otaczający świat i bliźnich w nim żyjących. Czy aby na pewno? Piętnuje się, słusznie zresztą czasy, w których europejskie dzieci zmuszane były do ciężkich prac. Uważa się, że była to kradzież dzieciństwa tak ważnego dla normalnego rozwoju przyszłych członków społeczeństwa.

Dzisiejszej nocy zmieniliśmy czas - cofnęliśmy wskazówki zegara o godzinę. Do wiosny darowano nam dodatkowe sześćdziesiąt minut. I choć czas tu, na Ziemi, ani się nie zakrzywia, ani nie pochłania go czarna dziura skondensowanej materii, właśnie do wiosny możemy cieszyć się, że o godzinę jesteśmy młodsi... Czy zegar biologiczny zechce to wziąć pod uwagę? Jeśli się wyspaliśmy, to na pewno tak. W końcu sen to najtańsze i jakże wszechstronne lekarstwo.

Współczesna rzeczywistość wyraźnie pokazuje, że lubimy się bać. Czy ma to związek z tym, że generalnie rzecz biorąc ani odzienia ani jedzenia nam nie brakuje? Dreszcz trwogi wydziela adrenalinę, a jeśli jest on zamknięty w okowach realnego bezpieczeństwa, może sprawiać przyjemność.